مقایسه پاسخ بالینی آزیترومایسین با داکسی سایکلین در درمان غیرجراحی بیماران سیگاری مبتلا به پریودنتیت مزمن

مقایسه پاسخ بالینی آزیترومایسین با داکسی سایکلین در درمان غیرجراحی بیماران سیگاری مبتلا به پریودنتیت مزمن دکتر محمدتقی چیت سازی*- دکتر اردشیر لفظی** - دکتر امیر اسکندری*** - دکتر علی مرتضوی**** *- دانشیار گروه آموزشی پریودنتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز. **- استاد گروه آموزشی پریودنتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز. ***- استادیار گروه آموزشی پریودنتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز. **** - دندانپزشک. چکیده زمینه و هدف: تضعیف قدرت سیستم دفاعی در افراد سیگاری، پاسخ مطلوب این افراد را به درمانهای غیرجراحی و جراحی پریودنتال در مقایسه با افراد غیرسیگاری و یا افرادی که آن را ترک کرده اند کاهش می دهد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه بهبودی بافتهای پریودنتال متعاقب مرحله یک درمان به تنهایی و به همراه تجویز آزیترومایسین و یا داکسی سایکلین، در بیماران سیگاری مبتلا به پریودنتیت مزمن می باشد. روش بررسی: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تعداد 45 بیمار مرد سیگاری مبتلا به پریودنتیت مزمن بعد از معاینه اولیه که شامل اندازه گیری شاخصهای bleeding on probing(bop)، probing depth (pd) و clinical attachment loss (cal) می شد، با استفاده از روش تصادفی (قرعه کشی) در یکی از گروههای سه گانه 15تایی که شامل گروه کنترل با مرحله یک درمان به تنهائی، گروه دوم با مرحله یک درمان به همراه کپسول داکسی سایکلین و گروه سوم با مرحله یک درمان به همراه آزیترومایسین قرار گرفتند. داده های به دست آمده از مطالعه به وسیله روشهای آماری توصیفی (میانگین ± انحراف معیار)، آزمون wilcoxon و آزمون تحلیل واریانس (glm) و به وسیله نرم افزار آماری spss نسخه 13 مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: پس از شش ماه شاخصهای [bop, pd, cal] دوباره اندازه گیری و ثبت شدند. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که در تمامی گروهها اختلاف معنی داری در بین پارامترهای اندازه گیری شده [bop, pd, cal]قبل و بعد از درمان وجود دارد (05/0p<). اما در مورد تفاوت پارامترهای بالینی بین گروهها چنین نتایجی حاصل گردید: pd بین گروههای مصرف کننده داکسی سایکلین و آزیترومایسین تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت اما هر دو گروه مورد تفاوت آماری معنی داری در کاهش pd نسبت به گروه کنترل نشان دادند(05/0p<). در مورد cal گروه مصرف کننده آزیترومایسین مطلوبترین نتایج را نسبت به گروههای مصرف کننده داکسی سایکلین و کنترل نشان داد و تفاوت آماری معنی داری در مقایسه با هر دو گروه اخیر وجود داشت(05/0p<). گروه مصرف کننده داکسی سایکلین هم در مقایسه با گروه کنترل کاهش آماری معنی داری در cal نشان داد (05/0p<). در مورد bop تفاوت آماری معنی داری بین نتایج سه گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری: استفاده از آزیترومایسین یا داکسی سیکلین به همراه درمان مرحله یک کاهش معنی داری را در شاخصهای ((bop, pd, cal در مقایسه با مرحله یک درمان به تنهائی باعث می شود. کلید واژه ها: آزیترومایسین – داکسی سایکلین - پریودنتیت مزمن - افراد سیگاری وصول مقاله: 10/3/1386 اصلاح نهایی: 18/9/1386 پذیرش مقاله: 8/11/1386 نویسنده مسئول: گروه آموزشی پریودنتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز e.mail:[email protected]